Voordeel
Het nadeel van ketens als Etap en Formule1 is dat ze altijd ver buiten de stad liggen. Maar wanneer je op doorreis bent is dat niet zo erg, ze liggen gunstig gelegen aan de snelweg. Een voordeel is dat ze in Frankrijk vaak in de buurt van een Centre Commercial liggen. Dit Etap hotel ook (Centre Commercial Cora). Dus dat wordt even snel de winkels checken voordat we aan de 900 kilometer naar Figueres gaan beginnen.
Vlammend oranje
Om half elf vertrekken we dan op weg naar Spanje. Het weer is somber,
het is een graad of 15 en erg bewolkt. Hoe langer we onderweg zijn hoe
meer de zon door de wolken prikt en de temperatuur loopt gedurende de
dag op.
De omgeving van Nancy is heuvelachtig met hier en daar een dorpje, het
lijkt alsof de dorpjes over het landschap uitgestrooid zijn. Het is goed
te zien dat de herfst er aan komt. Het groen wordt afgewisseld door geel
en flammend oranje. Inmiddels rijden we door de champagne regio. In de
buurt van Dijon wordt het landschap wat glooiender en minder heuvelachtig.
We komen onderweg heel wat kastelen tegen. Een van de kastelen heeft
zo'n aantrekkingskracht op een automobilist dat hij op de vluchtstrook
stopt om er een video-opname van te maken....
Bij Lyon gaat de snelweg een stuk onder de stad door en als we weer uit
de tunnel komen rijden we een heel stuk langs de rivier de Rhône.
We zullen de Rhône meerdere keren tegenkomen op onze rit naar het
zuiden. De temperatuur loopt op, tegen de tijd dat we evenwijdig aan
de middelandse zee rijden is het 23 graden en de lucht is blauw.
Pyreneën
Om 7 uur zien we in de verte het Silhout van de Pyreneën. Spanje
is in zicht. De zon is inmiddels onder en het is bijna donker. We komen
bij de laatse tolpoort in Frankrijk aan en even later zijn we de Spaanse
grens over. Figueres is het doel van vandaag. De plaats ligt net over
de grens.
Het hotel wat we geboekt hebben ligt in het centrum van Figueres.
We zien het bord al ver van te voren maar toch rijden we voorbij de parkeergarage
van het hotel en moeten een extra rondje maken.
Figueres
Hotel Duran zit in een oud gebouw maar de kamers zijn modern ingericht. Het hotel heeft zijn eigen restaurant maar we gaan eerst even een wandeling maken in het centrum om te kijken of een restaurant tegen komen. We komen langs het Salvador Dali museum waar we morgenochtend naar toe gaan. Het is net even na negenen en eigenlijk nog te vroeg om te eten, de meeste restaurants zijn dan ook nog uitgestorven. We gaan weer terug naar het hotel en besluiten in het restaurant van het hotel te eten, hier zitten wel al veel mensen.
Eten met gebruiksaanwijzing
Donar neemt als voorgerecht het worst assortiment. Hij krijgt een standaard waar verschillende worsten aan hangen met daarbij een mes. We wachten af tot iemand er wat plakjes van af gaat snijden maar het blijkt dat we dat zelf mogen gaan doen.
Het eten is erg lekker, we krijgen er olijven, broodjes en worstjes
bij.
Na het toetje werd er een kan met een lange tuit op tafel gezet zonder
glazen. Het blijkt een zoete dessert wijn te zijn. Na de vraag hoe we
de kan moeten gebruiken, pakt de vrouwelijke ober een servet die ze om
Donars nek knoopt en wijst dat hij zijn hoofd naar achteren, en zijn
mond wijd open moet doen. Van grote hoogte giet ze de wijn in Donars
mond. Ze zegt dat het iets met Salvador Dali te maken heeft, maar we
begrijpen het niet helemaal.
